Orgaandonatie

De nieuwe wet op de orgaandonatie is met een zeer geringe meerderheid door zowel de tweede als de eerste kamer aangenomen. Vanaf zomer 2020 zal de nieuwe wet van kracht zijn. Gezien de geringe meerderheid is deze wet behoorlijk controversieel. Het zou natuurlijk prachtig zijn als iedereen zich aan zou melden als orgaandonor. Helaas zijn er nogal wat mensen die geen orgaandonor willen zijn (hun goed recht) en ook nogal veel mensen die er geen beslissing over willen nemen, of hun beslissing niet willen registreren. Dat laatste vind ik betreurenswaardig omdat het gevolg hiervan is dat onnodig veel mensen die een donororgaan nodig hebben dit niet krijgen. Nabestaanden worden vaak geconsulteerd over orgaandonatie en blijken meestal zeer terughoudend als de overledene zelf geen keuze heeft geregistreerd.

Ik ben geregistreerd als orgaandonor en mijn naasten weten dat. Als mijn naasten alsnog orgaandonatie zouden blokkeren zou ik ze met terugwerkende kracht willen vervloeken. Als mijn organen - op het moment dat ik ze niet meer kan gebruiken - iemands leven kunnen verbeteren; dan moet dat gebeuren. Voor mij is niet doneren ongeveer hetzelfde als mensen die een een donororgaan nodig hebben veroordelen tot langer lijden en soms zelfs de dood.

Geenstijl.nl heeft gepoogd een referendum te organiseren over de nieuwe orgaandonatiewet. Het mobiliseren van de tegenstanders van die wet was een tamelijk kansloze zaak. Het gaat immers grotendeels over de mensen die te beroerd zijn vijf minuten de tijd te nemen om hun wens geen orgaandonor te zijn even te registreren.

Wat is het probleem met de nieuwe wet?

Er zijn nogal wat mensen die vinden dat de organen van een overledene zonder uitdrukkelijke instemming van die overledene nergens voor gebruikt mogen worden. Dat is een fundamenteel juridisch standpunt waar ik wel enig begrip voor heb. Dat moet echter afgewogen worden tegen het doorlopende leed van potentiële ontvangers van een donororgaan. Mijn standpunt is dat de onwil of luiheid van de mensen die te beroerd zijn om hun keuze even te registreren niet opweegt tegen het belang van al die mensen die op een donororgaan wachten.

In een ideale wereld zou iedere burger gewoon even de moeite nemen om te registreren of hij/zij orgaandonor wil zijn. In onze wereld hebben we helaas een wet nodig die vastlegt dat organen van mensen die hun keuze niet willen registreren automatisch donor zijn.