donderdag 24 september 2015

Meten van kwaliteit van artsen

In de uitzending van NCRV - de monitor van 6 september 2015 zat een item over ziektekostenverzekeraars die medische dossiers bij huisartsen inzien om te bepalen of die huisartsen wel efficiënt werken en correct declareren. Sinds enkele jaren is ons medisch geheim bij wet uitgehold om dit mogelijk te maken. Maar bijna niemand weet dit en ik denk dat de meeste Nederlanders dit zouden afkeuren. Uit de uizending blijkt dat in een geval van een huisarts die zich verzette tegen inzage de verzekeraar uiteindelijk bakzijl heeft gehaald.
Nu is het niet onredelijk dat een verzekering wat zaken controleert bij het uitkeren van grote bedragen. Het probleem hier is
  • Het gaat hier niet om grote bedragen (althans niet voor die verzekering; de bedragen die soms worden teruggevorderd van één huisarts kunnen voor die arts wel aanzienlijk zijn).
  • Het gaat hier om ons medisch geheim.
  • Er bestaat een begrijpelijke vrees bij de verzekerden dat een verzekeraar misbruik kan maken van de informatie in de ingeziene dossiers.
  • De betrokken patienten worden niet op de hoogte gesteld van het feit dat hun dossier is ingezien.

Is er niet een manier te verzinnen die wat minder ingrijpend is?

Daarbij zou je moeten voorkomen dat informatie uit het medisch dossier van de patient bij de verzekering terecht komt.
  • Een verzekeraar kan zijn klanten steekproefsgewijs vragen om een 2nd opinion te gaan halen bij een andere arts. (De kosten hiervan zijn geheel voor de verzekeraar; ze gaan niet ten koste van het eigen risico van de verzekerde.) Na afloop wordt de verzekerde gevraagd in hoeverre het onderzoek en de conclusies van de tweede arts vergelijkbaar zijn met die van de eerste. Om dat te laten werken moet de verzekerde wel "begrijpen" wat de artsen hebben gedaan en geconcludeerd.
  • Een verzekeraar zou zijn klanten moeten aanmoedigen vermoedens van slecht medisch handelen aan te kaarten (maar zonder details te onthullen). Artsen waarover relatief veel zulke vermoedens binnenkomen kunnen een wat grotere kans krijgen op een 2nd opinion onderzoek als hierboven.
Op deze manier kan een verzekeraar een eerste schifting maken.
Maar hoe ga je daar verder mee?
In het geval dat de 2nd opinion belangrijk afwijkt kan de verzekeraar de betrokken artsen over de zaak laten overleggen. Dit soort overleg kost natuurlijk tijd; dus geld (wat de verzekeraar zou moeten vergoeden). Maar het kan zeker leiden tot een betere kwaliteit van de gezondheidszorg. De betrokken artsen zouden aan de verzekeraar een van de volgende vier mogelijkheden moeten rapporteren:
  1. Ze het eens zijn geworden.
  2. De toestand van de patient is tussen de twee onderzoeken significant veranderd.
  3. Ze waren het al eens (de patient had het waarschijnlijk niet goed begrepen, of één van de artsen heeft niet goed gecommuniceerd).
  4. Ze zijn het oneens gebleven.
In alle gevallen moet de verzekerde aanvullende informatie van de artsen krijgen. In gevallen 3 en 4 is er mogelijk een probleem met de kwaliteit van de arts.
Als verzekeraars niet in de dossiers mogen kijken is de enig mogelijke actie van een verzekeraar het beëindigen van de relatie met artsen waar relatief gevallen 3 en 4 mee zijn.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten